Het FYRA-project is weer een bewijs dat goed Verandervermogen geld en tijd kan besparen en frustratie kan voorkomen. Het rapport dat deze week werd gepresenteerd was daar helder over. De betrokken partijen waren allemaal bezig met hun eigen belang. En iedereen kreeg ervan langs. Het klinkt raar, dat je wordt gestraft, omdat je voor je zelf opkomt. Maar de fout zit niet in het opkomen voor je zelf maar in de sturing en belangen afweging.
Sturing of een beetje sturing?
Je mag veronderstellen, dat de FYRA tot doel had reizigers snel en zo goedkoop mogelijk te vervoeren. Waarom zouden we daar anders zoveel belastinggeld aan besteden? En je mag dus veronderstellen, dat er iemand verantwoordelijk is en gedurende het proces dat doel bewaken. Maar het is blijkbaar onduidelijk wie dat is. Die rol is dus niet eenduidig belegd. Dat leidt er altijd toe dat betrokken partijen zelf gaan invullen, wat nu de bedoeling is. En dan speelt eigen belang natuurlijk een grote rol.
Waar is de toetssteen?
Het grote probleem is dat het doel van het project niet centraal werd gesteld, zodat het kon dienen als toetssteen voor alle keuzes. In plaats daarvan werd het één van de doelen. Zo werden het continuïteitsvraagstuk van de NS en de begrotingsbelangen groter. En daarmee automatisch het reizigers belang kleiner. En uiteindelijk werd het echte doel uit het oog verloren. Geld en tijd is verloren gegaan en veel mensen lopen gefrustreerd rond. Hun inspanningen hebben tot verspilling geleid. Dat is geen prettige bijdrage.
In plaats van Toetssteen hebben we een Steen des Aanstoots
